Afgelopen week kreeg ik de vraag om mijn verhaal te vertellen over mijn rol als succesvolle ondernemer en moeder.Ik zou een voorbeeld zijn voor andere werkende moeders.

Huh?

Ik stond versteld.

Ik wil helemaal geen voorbeeld zijn voor andere werkende moeders. Wie bepaalt in vredesnaam de norm?

Voor wie ben je dan een voorbeeld? Voor de vrouw die ervoor kiest om meer thuis te zijn als ze kinderen heeft? Voor de vrouw die ploetert om al haar rollen zo goed mogelijk te vervullen en opgebrand raakt omdat ze uiteindelijk nergens meer aan op kan leven?

Nee dank je wel was mijn antwoord, maar ik weet nog wel een aantal andere mensen die hier misschien graag hun verhaal over willen doen;

Ik ken een man die er samen met zijn vrouw voor gekozen heeft dat hij in hoofdzaak de zorgende taak binnen het gezin op zich neemt en zij in hoofdzaak werkt en voor het inkomen zorgt. Hij is dus succesvol……..

Ik ken een vrouw die er samen met haar man voor gekozen heeft dat zij in hoofdzaak de zorgende taken op zich neemt en hij in hoofdzaak werkt en voor het inkomen zorgt. Zij is dus succesvol…….

Ik ken een man en vrouw die ongeveer evenveel werken en de zorgende taak samen op hen genomen hebben. Zij zijn dus succesvol……

Ze zijn allemaal succesvol omdat ze gelukkig zijn met de keuze die ze hebben gemaakt. En van elk bovengenoemd voorbeeld vinden we met z’n allen wel wat.

Er wordt in onze maatschappij gemeten met verschillende maten of standaarden en het is onmogelijk om aan alle standaarden te voldoen. En van wie moet dat eigenlijk?

Een aantal standaarden waar wij als gelukkig gezin en als succesvol bedrijf mee te maken hebben:

Ik krijg gemiddeld drie keer in de week de vraag hoe ik een drukke baan en een gezin combineer. Xavier krijgt deze vraag zelden of nooit en hij is net zo druk.

Als mijn werkdag eens uitloopt hoor ik regelmatig. Zie jij straks als je thuiskomt je gezin nog wel? Xavier krijgt deze vraag nooit.

Als ik een aantal dagen achter elkaar bij dezelfde opdrachtgever werk, krijg ik nog wel eens de vraag: Werk je niet teveel? Je hebt toch ook nog een gezin?

Xavier krijgt deze vraag nooit bij zijn opdrachten.

Ik krijg vaak de vraag hoe het met het gezin is. Xavier wordt deze vraag zelden gesteld.

Als ik een periode wat vaker thuis ben, hoor ik daar van anderen zelden iets over.

Als Xavier wat vaker thuis is, lijkt hij die keuze te moeten verdedigen.

Interessant is dat het lijkt of het niet altijd een echte vraag is die gesteld wordt. Mensen willen blijkbaar graag hun eigen oordeel en mening aan je kwijt.

En even voor de duidelijkheid. De vragen krijgen we willekeurig van mannen en vrouwen. Vrouwen houden ook zelf deze standaarden in tact. Misschien ligt er ook wel een diepere behoefte bij vrouwen om aan alle rollen 100% te voldoen. Lees maar eens een hip vrouwenblad, waarin nog eens duidelijk wordt gemaakt dat we een goede moeder, sexy en interessante vrouw, gezellige vriendin, zus, lieve dochter, en succesvolle hippe zakenvrouw tegelijk moeten zijn.

Even terug naar de oorspronkelijke vraag

Of ik mijn verhaal wil houden over succesvol ondernemerschap en moeder zijn?

Mijn vraag is of ik het verhaal mag houden over gelukkig zijn en je eigen standaard helder krijgen? Dat is namelijk jouw sleutel tot succes in welke rol dan ook.

En hoe ik het heb geregeld is voor niemand interessant.

Enne ……… Ik ben dolgelukkig als vrouw, als echtgenote, als moeder, als trainer coach, als vriendin, als dochter, als zus……….. enz