December, de tijd van reflectie en vooruitzien

Geschreven op6 december 2011
‘December, de tijd van reflectie en vooruitzien’
door: Xavier Zeilinga

Tijdens een congres voor leidinggevende functionarissen van de vijftien grootste bedrijven van de Verenigde Staten moest een oude professor van de Ecole Nationale d’Administration Publique een masterclass over time management geven. De heren hadden vijf van dat soort masterclasses per dag, dus de oude professor had maar één uur om zijn kennis ‘over te dragen’.

Staande voor deze elite (welke klaar zaten om alles op te schrijven wat deze expert hen zou gaan leren), keek de professor hen één voor één aan. En sprak toen langzaam: We gaan een experiment doen.

Van onder een tafel, die hem scheidde van zijn belangrijke leerlingen, haalde hij een enorme glazen Masonpot met meer dan 4 liter inhoud tevoorschijn, die hij voorzichtig op tafel zette. Vervolgens stopte hij er zorgvuldig een twaalftal keien, zo groot als tennisballen, één voor één in de pot zodat er werkelijk niet één meer bij kon.

Toen keek hij zijn leerlingen aan en vroeg: ‘Is de pot nu vol?’

Waarop ze allen antwoorden: ‘ja’

Hij wachtte een aantal seconden en strak ‘echt waar?’

Hij boog zich weer voorover om onder tafel een zak kiezelstenen te pakken. Heel voorzichtig goot hij de inhoud van de zak over de keien in de pot, die hij daarna langzaam heen en weer bewoog. De kiezelstenen gleden tussen de keien tot op de bodem van de pot. Weer keek hij zijn toehoorders aan en sprak:’Is deze pot nu vol?’

Deze keer begonnen de briljante leerlingen iets door te krijgen en één van hen antwoordde: ‘waarschijnlijk niet’.

Weer dook de oude professor onder tafel en haalde een zak zand tevoorschijn die hij in de pot goot. Het zand verdeelde zich tussen de keien en de kiezelstenen en nogmaals vroeg de professor: ‘Is de pot nu vol?’. De leerlingen antwoorden in koor: ‘Nee!’.

De professor nam een kan met water van de tafel en goot deze vervolgens leeg totdat de pot tot aan de rand gevuld was. Toen vroeg hij; ‘welke grote waarheid wordt er in dit experiment bewezen?’

Denkende aan het onderwerp van de masterclass zei één van de moedigere leerlingen: ‘het bewijst dat, zelfs al is de agenda nog zo vol, we als we willen, er altijd nog wel een afspraak bij kunnen maken en dus toch altijd nog tijd hebben om meer te doen dan we al doen.”

‘Nee’ zei de oude professor. ‘dat is het niet’
Deze proef bewijst dat als we niet eerst de grote keien in de pot stoppen we ze er naderhand nooit meer in krijgen.’

Het werd heel stil in de klas, terwijl iedereen nadacht over de vanzelfsprekendheid van deze stelling.

De professor zei vervolgens: ‘wat zijn uw grote keien in uw leven?’
Uw gezondheid ?, uw partner?, uw kinderen?, uw familie?, uw vrienden of vriendinnen?, uw dromen verwezenlijken?, datgene doen waarvan u houdt?, leren?, een goede zaak verdedigen?, een ontspannen leven leiden?, de tijd nemen om… ?

Wat u mag onthouden is, dat het belangrijk is dat u in uw leven begint met de grote keien in de pot te stoppen, anders loopt u het risico dat uw leven niet slaagt. Als u voorrang geeft aan kleinigheden (kiezels tenen en zand) zal uw leven gevuld zijn met details en zult u geen tijd meer over hebben voor de belangrijke dingen des levens.

Dus, vergeet nooit uzelf de vraag te stellen: Wat zijn de grote keien in mijn leven? Als u dat weet, kunt u ze als eerste in uw levenspot stoppen.

Met een vriendelijke geste groette hij zijn pupillen en verliet het lokaal.