Na ingrijpende gebeurtenissen herstellen mensen het beste door contacten met familie, collega’s, vrienden of lotgenoten.

Hoe traumatisch de belevenis ook kan zijn: Verwerking gaat vaak goed als er erkenning is en sociale steun is. Bijna altijd leiden deze twee zaken tot herstel. Mensen beschikken namelijk over een enorme veerkracht.

Als er na een bepaalde periode nog geen herstel opgetreden is, kun je praten met een therapeut. Deze kan helpen om aan te geven wat normaal is in verwerking en door welke processen je gaat. Ook kan de therapeut je helpen om zaken in perspectief te plaatsen. Je hoeft echt niet direct naar een arts of naar een psychiater. Het hebben van enige zelfkennis is wel belangrijk hierbij. Dat betekent dat je je grenzen kent en weet wanneer je hulp of ondersteuning nodig hebt.

In onze hersenen zit een veiligheidsscanner de amygdala. Die maakt bij trauma’s of andere heftige gebeurtenissen in hele korte tijd stresshormonen aan, die je lichaam en geest paraat maken om te overleven.

Ook nadat de acute bedreiging of schok verdwenen is, blijft de amygdala doordraaien. Wel op een lager pitje, maar wel zodanig dat je bijvoorbeeld heel alert blijft in situaties waarin je je eigenlijk zou kunnen en willen ontspannen.

In stresssituaties wordt je linker hersenhelft extra geprikkeld. Daar zetelen eigenschappen als controle, analyse en focus. Dat helpt je om te gaan met de situatie en dempt de rol van je (emotionele) rechter hersenhelft. Wanneer het rustiger wordt, komen je emoties er weer bij en begint het verwerken. Wat hierbij belangrijk is, is dat je je verhaal kan vertellen en de gevoelens die je erbij had opnieuw te beleven.

Als iemand zegt “ Ik wil het er niet meer over hebben”, dan is hij nog niet bezig met de verwerking.

Normale reacties op stress zijn o.a. misselijkheid, zweten, huilen en trillen. Soms is er een uitgestelde reacties omdat men er ‘nog niet bij kan komen’ en het eerst allemaal op een rijtje moet krijgen. Het ongeloof en de verbijstering blijven nog een tijdje. Normaliter herstelt dit vanzelf en komen beelden en flarden van de gebeurtenis spontaan naar boven. Dat noemen we het bewust en onbewust herbeleven. Het herbeleven kan ook heel plotseling ontstaan door een zogenaamde trigger. Een trigger kan zijn een geur, een kleur of een aanraking. En wat je zeker moet onthouden:

…dit zijn normale reacties op een abnormale gebeurtenis.

Voor omstanders is hulp bieden niet altijd makkelijk. Uit gene of eigen ongemakkelijkheid vermijden mensen soms een gesprek. Meestal is gemeende interesse of een arm om iemands schouder juist heel welkom, ook al laat iemand dat niet merken. We vullen de reactie vaak al voor de ander in.

Natuurlijk kun je altijd vragen: ‘hoe gaat het met je?’ , of drink samen een kop koffie en neem even de tijd. En niet alleen is de eerste week, maar ook later. Oprecht geïnteresseerd zijn wordt vaak heel erg gewaardeerd, daar hoef je geen professional voor te zijn.

Zowel in ons train- en coach vak als in onze natuurgeneeskundige praktijk komen we mensen tegen die energie en vitaliteit tekortkomen. Als coach is de insteek vaak werk gerelateerd en in de natuurgeneeskundige praktijk wordt vaak gezondheid als insteek gekozen.

Er zijn 5 niveaus waarop je mogelijke oorzaken van gebrek aan energie en vitaliteit kunt vinden. De psychosociale hulpverlening (oa coaching) of de behandeling dient, ons inziens, hierop afgestemd te worden.

Deze niveaus zijn:

– Het fysieke niveau (het lichaam)
– Het emotionele niveau (de belevingswereld)
– Het mentale niveau (gedachten)
– Het sociale niveau (de verbinding met anderen)
– Het spirituele niveau ((intrinsieke) interesses, zingeving en drijfveren))

Geen mens is hetzelfde en daarmee ook diens lichamelijke onbalans.

Bij veel coaches ligt de aandacht met name op het emotionele, het mentale en spirituele niveau. Hieraan voegen wij het fysieke en sociale niveau toe.

Het spirituele niveau wordt nogal eens “vaag” gebruikt.

Voor ons heeft het spirituele niveau te maken met zingeving en persoonlijk leiderschap. Vragen zoals; wat wil ik, wie mag ik zijn van mezelf en weet ik wat mijn passies zijn en geef ik daar vorm aan? Hoe wens je je leven te leven.

De sociale factor wordt in de reguliere geneeskunde nauwelijks gebruikt. Ook in coaching en in de natuurgeneeskundige hoek is dit jaren een onderbelichte kant geweest.

Vreemd eigenlijk, als je je bedenkt dat de ergste straf in gevangenissen eenzame opsluiting is…
Sociale contact is één van onze basisbehoeften. Een gegeven dat door veel onderzoeken wordt onderbouwd. Eenzaamheid lijkt een steeds groter probleem in een wereld waarin het steeds meer gaat over het individu.(zie bijv. het blog hieronder over Happy Singles). Social Media is prima, maar geen vervanger van wezenlijk contact… het woord ‘wezenlijk’ zegt het al.

Eenzaamheid is er in vele vormen… zo kan het er ook zijn in een relatie, als er jaren achtereen geen wezenlijk contact meer is tussen mensen. Daarnaast denken wij dat echte en blijvende vitaliteit niet iets is van één individu, maar iets van de samenleving in zijn geheel. Als wij niet serieus gaan nadenken over wat we doen met de aarde, met onze relaties en met onze voeding, dan creëren we geen duurzame gezondheid. Het is zo ingebakken hoe we met z’n allen rondrennen.

Bewustzijn.
Bij het eerste gesprek of de eerste behandeling maken we een inventarisatie van alle niveaus en die bespreken we.

– Hoe gezond is iemand?
– Waar/wat zijn de klachten?
– Wat wil iemand?
– Wat denkt hij of zij?
– Waar komt hij of zij vandaan?
– Welke overtuigingen kent hij of zij?
– Hoeveel ondersteuning ervaart hij of zij?
– Hoe staat hij of zij er sociaaltechnisch voor?
– Durft hij of zij zijn of haar interesse te volgen?
– Hoe ervaart hij of zij het leven (vol of leeg)?

Met antwoorden op oa de bovenstaande vragen, kan er een plan gemaakt worden om de belangrijkste knelpunten aan te pakken. Het gaat er niet om je te focussen op de weerstanden, maar op datgene waar de klant in mee wil gaan. Gedragsverandering vergt in ieder geval; inzicht, energie en interesses.

Het belang van bezieling in het helingsproces…….De psyche versus somatiek

Er ligt een boodschap in de functie van elk orgaan. Er zijn al veel boeken over geschreven en ook in ons eigen taalgebruik zitten aanwijzingen hiervoor. Bijvoorbeeld: “wat heb je op je lever” of “je gal spuwen” en “te dicht op iemands huid zitten”.

Ziekten ontstaan volgens ons altijd in je gevoeligste orgaan. En je gevoeligste orgaan heeft te maken met je uniek zijn, met waar jij je onderscheidt van anderen.

Je gevoeligste organen hebben te maken met je talenten, met wat je te geven hebt in het leven. Wanneer dat niet lukt, voelt dat ongelukkig en kun je energie en vitaliteit verliezen en ultimo ziek worden. Een goed voorbeeld van een psychosomatische aandoening is ‘Burn Out’.

Hieronder beschrijven we een recent voorbeeld van een jonge vrouw met een lage bloeddruk en een hoge hartslag. In het medische circuit was ze al volledig onderzocht en heeft men niets kunnen vinden. Het was voor haar een eye opener te kunnen zien dat de thema’s in haar coachtraject volledig aansloten bij haar fysieke klachten. Het plan van haar is om zich meer te richten op haarzelf. Alle lasten los te laten en te dansen in het leven (lage bloeddruk). Jezelf minder opleggen en verplichten. Geef jezelf als mens gestalte en ga voor wat jij belangrijk vindt. Voeg je niet naar hoe -jij denkt dat- anderen vinden dat je moet leven (hoge hartslag).

Dat is slechts één voorbeeld van de verklaring. Natuurlijk kun je ook ziek worden door omstandigheden van buitenaf en genetische factoren.

Ons devies is om naar alle factoren te kijken. Je kunt de plank volledig misslaan als je je focust op slechts één of twee factoren.

Onderbewustzijn

Wij beschikken over specifieke kennis en bio-energetische analyseapparatuur, die ons in staat stelt de herkomst van klachten op te sporen en reeds aanwezige klachten op te heffen. Hierbij kijken we ook naar alle vijf niveaus. Het betreft geen medische diagnose en is dan ook geen vervanging voor de traditionele geneeskundige behandeling, doch eerder een middel om onderliggende oorzaken van pathogene toestanden evenals hun systemen te ontdekken.

Door niet alleen op bewust maar ook op onderbewust niveau te werken zijn wij in staat onze trajecten korter, intensiever en effectiever te maken.

‘Burn-Out en sekse verschil’
Geschreven op 12-12-2013
door: Alice Zeilinga

Wie bij een coach of therapeut aanklopt met klachten van stress of burnout wordt vaak alleen behandeld mbt de gedachtewereld en de emotiewereld. Bovendien is de behandeling van mannen en vrouwen nagenoeg gelijk. Dat wil zeggen 2 verschillende systemen op dezelfde manier behandelen. Is dat niet bijzonder?

Hetzelfde fenomeen herkennen we inmiddels uit het medische circuit waar dezelfde medicijnen die aan een man worden voorgeschreven zondermeer ook aan een vrouw worden voorgeschreven, terwijl we fysiologisch zo verschillend zijn van elkaar. Ook therapeuten en coaches mogen met deze fysiologische verschillen rekening houden.

Bij flinke stress of burnout worden de verschillen, fysiologisch gezien, tussen mannen en vrouwen ineens heel duidelijk.

Bij stress maakt het lichaam veel stresshormonen(adrenaline en cortisol ) aan. Dat gebeurt bij zowel mannen als vrouwen in gelijke hoeveelheid. Om de stresshormonen uit een lichaam te krijgen moet je in actie komen. DOE IETS!

Direct resultaat krijg je door acuut in actie te komen, elke fysieke activiteit doet de stress afnemen. Je lichaam verbruikt actief de te grote hoeveelheid aan adrenaline en cortisol, zodat er weer balans optreedt.

Of je nu gaat hardlopen, zingen, schilderen of opruimen. Bij stress is het belangrijk om te bewegen. Het is een simpele regel en als je er goed over nadenkt kun je stress eenvoudig doen afnemen. De kleinste beweging of actie helpt al. Denk maar aan de stressballetjes die ooit zijn bedacht. Maar het gaat er uiteindelijk om de meest efficiënte manier te vinden om de stress echt op te lossen. Anders haal je de kern, de bron, van de stress niet weg. De beste manier om stress te vermijden is de oorzaak aanpakken.

Er is een tweede mogelijkheid om actief stress te doen verminderen en adrenaline om te zetten, het overschakelen naar een positieve gedachte. Dit is een psychische activiteit die de aanmaak stimuleert van rustgevende neurotransmitters en hormonen die de ontspanning regelen, zoals noradrenaline, oxytocine en endorfine. Hierdoor kan stress afnemen.

Het grote verschil in handelen wordt echter veroorzaakt door een ander hormoon, namelijk testosteron. Binnen de hormoonhuishouding van zowel mannen als vrouwen moet de verhouding tussen adrenaline en testosteron in evenwicht zijn. Testosteron is het mannelijk hormoon dat ervoor zorgt dat een actie daadwerkelijk wordt uitgevoerd. Adrenaline kan door iedereen op het moment dat het nodig is aangemaakt worden dat geldt echter niet voor het hormoon testosteron. Mannen hebben sneller de beschikking over dit hormoon. Voor vrouwen is dat minder makkelijk, omdat ze een hoger oestrogeenhormoon hebben. Bij vrouwen moet meer testosteron aangemaakt worden in periodes van stress en dat duurt veel langer dan bij mannen. Mannen hebben testosteron op voorraad. Als de verhouding van deze twee hormonen uit balans is ontstaat er een negatieve chemische verhouding, waardoor er stressreacties op fysiek niveau plaatsvinden en ook op gedragsniveau (agressie of depressie). Een verstoorde balans tussen testosteron en adrenaline kan zorgen voor agressie wanneer het testosteron niveau hoger is, of depressie wanneer het adrenaline niveau ten opzichte van testosteron te hoog is.

Handelen, een activiteit ondernemen, herstelt het evenwicht tussen de hormonen en brengt de balans terug naar het basisniveau.

Mannen hebben dus eerder beschikking over testosteron en zullen snel de neiging hebben om fysiek te handelen in geval van stress. Hun voorkeursgedrag is direct gericht op een oplossing vinden voor de stresssituatie of te vluchten als ze een situatie niet aankunnen. Vechten of vluchten wordt dit genoemd.

Eerder werd aangenomen dat zowel mannen als vrouwen dit mechanisme hanteren. Je koos in geval van stress altijd voor de vecht of vluchtreactie. Het blijkt dat het iets genuanceerde ligt. Mannen kiezen vaker voor deze 2 strategieën. Vrouwen daarentegen kiezen in situaties van stress minder vaak voor fysieke actie. Ze zullen vooral handelen door veiligheid en hulp te zoeken. Dit wordt onder andere veroorzaakt door de aanmaak van het hormoon oxytocine, dat een kalmerend effect heeft waardoor het gevoel van onveiligheid afneemt. Hierdoor zullen vrouwen minder snel vluchten en meer samenwerken met anderen om de precaire situatie op te lossen. Vrouwen zijn sowieso, meer dan mannen, geneigd om met anderen te praten, ze proberen graag een reactie uit te lokken om aardig gevonden te worden en als dat niet werkt kiezen ze over het algemeen voor slachtoffer gedrag. Dat is de tweede strategie om voor veiligheid te zorgen.

Beide sekse handelen dus bij stress, maar de wijze waarop verschilt. Mannen vertonen meer directe actie en vrouwen meer indirecte actie. Het gevolg is dat mannen direct ‘agressie’ vertonen en vrouwen eerder indirect, door bijvoorbeeld een ander te kwetsen. Vrouwen met een laag testosteronniveau en hoge adrenaline waarden worden als geniepig ervaren. Dit typeer ik altijd als wijvencommunciatie. Mannen gebruiken eerder fysieke kracht en vrouwen verbale kracht.

Omdat vrouwen minder geneigd zijn te handelen ten opzichte van gevaar of stress, voelen ze meer en langer angst. Verschillende onderzoeken geven aan dat depressie bij vrouwen meer met hormonale onbalans te maken heeft dan met gebeurtenissen in hun leven en hun zelfbeeld.

Bij sterke emotie stop je met nadenken. Teveel stress legt het denken volledig plat. Als je gaat bewegen en de stress neemt af, komt ook het helder denken weer langzaam terug.

Het meest duidelijk wordt het verschil in reageren tussen mannen en vrouwen in een relatie. De mens heeft een diepe behoefte om zich met een ander te verbinden. We willen met iemand samenleven, veilig zijn en zonder angsten gelukkig zijn. Als we meer open staan voor het feit dat er verschillen zijn en daar nieuwsgierig naar zijn, zouden we veel minder met elkaar in aanvaring komen. Er kan een groot verschil zijn om met eenzelfde stressvolle situatie om te gaan. Vrouwen nemen het mannen kwalijk dat ze in werk vluchten en mannen vinden dat vrouwen teveel blijven praten over het onderwerp en niet in actie komen. De vrouw wordt uiteindelijk ziek omdat praten zittend gebeurt en er daardoor te weinig adrenaline wordt omgezet. De man wordt ziek omdat hij wel de adrenaline verbruikt, maar niet het echte probleem aanpakt. Zij kan de man leren om woorden te vinden voor zijn gevoelens en zo zaken te verwerken. De man kan de vrouw leren niet ziek te worden door in actie te komen en te bewegen. Mannen vinden vrouwen vaak emotioneel. Vrouwen vinden mannen dan weer te nuchter. Beide seksen beoordelen de ander vanuit het eigen perspectief waardoor de reactie van de ander totaal onbegrijpelijk lijkt.

Afwisselend elkaars sterke kanten gebruiken, zorgt ervoor dat je problemen het hoofd kan bieden. Juist omdat mannen en vrouwen zo verschillend zijn hebben ze vaak niet door hoe mooi aanvullend mannen en vrouwen zijn ten opzichte van elkaar.

Ruimte voor Verbazing en nieuwsgierigheid

Misschien is VERBAZING wat we het meest nodig hebben. Ruimte om niet alles te weten, om niet alles te interpreteren, maar ons zo te verbazen dat we de ander niet begrijpen.

Ons rest niets anders dan de ander te leren kennen en hem of haar uit te nodigen zichzelf uit te leggen. Ruimte voor verbazing zorgt ervoor dat je respectvoller omgaat met de ander, DE sleutel voor alles.

We hoeven niet alles te begrijpen, als we maar begrijpen dat we het niet begrijpen, dan gaan we vanzelf respectvoller met die ander om.

Note: Als afsluiting wil ik aangeven dat het niet altijd zo generalistisch is als boven omschreven, Er zijn mannen met een laag testosteron niveau en vrouwen met een hoog testosteron niveau. Dit is mede afhankelijk van genetische bepaling en de levensfase van de coachee.

‘Alice in Wonderland’
Geschreven op 1 maart 2013
door: Alice Zeilinga

Vanmorgen sprak ik een cliënt en terwijl het gesprek zich ontvouwde, bemerkten we dat er een onderwerp was wat maar terug bleef komen. Deze cliënt heeft haarzelf tijdens de heroriëntatie voor zowel haar werkzame leven en de invulling van haar privéleven essentiële vragen gesteld.

Dit zijn best heftige trajecten, omdat de antwoorden vaak behoorlijke veranderingen met zich meebrengen. Nu ze de antwoorden heeft gevonden, is het aan haar of ze de stappen durft te zetten die nodig zijn om de veranderingen tot stand te brengen.

Veranderingen zijn eng; je weet immers wat je hebt en als je daar afscheid van neemt, niet wat je krijgt… De keuzes worden uitgesteld en men hoopt en verwacht dat het zich vanzelf oplost. Een wijze les is dat het langste gedeelte van het woord ‘verwachten’, wachten is.

Ineens kwam er een fragment van de film ‘Alice in wonderland’ in me naar boven. Als kind vond ik het al een leuke film en niet in de laatste plaats omdat we naamgenootjes zijn. In de film maakt Alice allemaal leuke avonturen mee en geniet van wat ze onderweg tegenkomt.

Zo viert ze met de kleurrijke kopjes en theepotten een ONjaardag mee. Er zijn namelijk veel meer dagen dat je niet jarig bent dan dat je dat wel bent… Dus er is veel vaker feest.

Tot Alice achter het witte konijn aan moet om op tijd bij de Koningin te zijn. Ze weet niet waarom ze daar op tijd moet zijn, maar rent achter het witte konijn aan.

In een donker bos raakt Alice het konijn kwijt en er zijn verschillende wegen in het donkere bos. Welke weg moet ze nemen? Ze is verdwaald… Wat nu? Rechtdoor, linksaf, het kleine pad tussen de struiken of toch die flauwe bocht naar rechts. Paniek!

Dan ziet ze een kat en daar vraagt ze aan: “Kunt u mij alstublieft vertellen welke kant ik op moet?

“Dat hangt voor een belangrijk deel af waar je naar toe wilt”, zegt de kat.

“Dat maakt me niet uit, als ik hier maar uitkom”, zegt Alice in paniek.

“Maar Alice, als het je niet uitmaakt, dan maakt het niet uit welke kant je op gaat”, krijgt ze als antwoord van de kat.

Als je jezelf belangrijke -misschien wel levensvragen- stelt en de antwoorden betekenen dat je een aantal zaken wilt veranderen, doe dan iets met de antwoorden.

Maak een stappenplan en kom in actie. Je weet dan altijd precies welke weg je moet nemen. Wat niet wil zeggen dat dat de makkelijkste weg is. Maar je leeft uiteindelijk het leven wat je leven ‘wilt’. En eeehh; niet kiezen is stiekem ook kiezen…

Wat is er nou leuker dan een Alice in Wonderland met een duidelijk doel te zijn. Ik kan je vertellen: Dat is heerlijk !!!!

Geschreven op3 maart 2012
‘Overtuigingen zijn per definitie beperkend’
door: Xavier Zeilinga

‘Een overtuigd schip in een storm, loopt het gevaar 
……………………………………………..om naar de kelder te gaan!’

Overtuigen is een nautisch begrip. Het betekent op een schip te veel zeilen hijsen voor de geldende weersomstandigheid.

Je kunt je vast voorstellen als er teveel wind is, of als het stormachtig is, een schip gevaar loopt als deze overtuigd is.

Onze familienaam, Zeilinga, is uniek in de wereld. Vroege voorouders zijn meesters, kapiteins en zeilmakers geweest op en voor schepen ten tijden van de VOC. Dit maakt deze quote dan ook erg eigen…

Als je overtuigd bent, ontneem je jezelf de mogelijkheid om objectief naar een situatie te kijken.
Overtuigingen hebben de neiging je star en inflexibel te maken. En zeker in stresserende situaties kunnen overtuigingen je lelijk in de weg zitten.

Dus naar mijn -bescheiden mening- zijn overtuigingen per definitie beperkend.